வாழ்விழந்த வாழ்க்கை

காடுகள் எல்லாம்
கடலில் சேர்த்து
மனிதன் காலடி
காட்டிய கிராமத்துக்காரன் பேசுகிறேன்
அந்நியன் அட்சியில்
கூடஅரிசிக்கு வந்ததில்லை
அவல நிலை
காய்கறி விற்பதற்கு
கற்று கொடுக்கிறான் ஒருவன்
காய்ந்து போன
காட்டிற்கு வழி கேட்கிறோம் நாங்கள்
வாய்கால் பார்த்த நாங்கள்வடிகால்
தேடுகிறோம்எங்கள் இனமெல்லாம்
ஏற்றுமதி ஆனது நகரத்திற்கு
நகரத்தின் நாகரிகம் நடப்பட்டது
எங்கள் தோட்டங்களில்
கிராமத்தின் அழகே
கிறங்கிகிடக்கும் இயற்கை தான்இழுத்து
சென்று விடாதிர்கள்வரமாட்டால்
அவள் தமிழ் பெண்

கற்று கொடுங்கள்

கவிதை எழுத வேண்டும் நான்

கற்று கொடுங்கள்

காற்று வாங்க சென்றவன்

கவிதை வாங்கி விட்டான்

கவிதை வேண்டி வந்தவன்

கலக்கத்தில் இருக்கிறேன்

இரண்டு முறை சொன்னால்

கவிதை ஆகுமாம்

இரண்டு முறை எதை சொல்வது

தெரிந்தால் சொல்லுங்கள்

இயர்கைஐ ரசித்தால்இயலும் என்கிறார்கள்

இலைகளின் நடுவில்

இழைந்து ஓடும் நரம்புகளில்

காற்று வாசிக்கும்கவிதை ! காணாமல் போனேன் நான்சமூகம்

உனக்கு சொல்லி தரும் என்றர்கள்

சமூகம் சற்றே தள்ளி இருக்க சொன்னது

காதலித்து பார் கவிதை வரும் என்றார்கள்காதலிக்க

கற்று கொள்வது கவிதையை விட கடினமானது

இயற்கையின் எழுத்துகளிலும்

வாழ்கையின் வசந்தங்களிலும்

வாழ்விலா மாந்தரின் வறுமையிலும்

நிலவின் ஒளியில் நிழலாய் நிற்கும்

எனக்குகற்று கொடுங்கள் கவிதை எழுத